Salto Mortale

Ze lagen naast elkaar, elkaar niet aanrakend in de drukkende sfeer die er in de slaapkamer heerste.
Ze was moe en kon de slaap niet vatten door de onuitgesproken woorden die snel zouden volgen. In de slaapkamer ontstonden relaties en werden ze verbroken. In haar jonge gepasseerde leven althans. Ze was niet zenuwachtig, ze voelde geen angst.
‘Wat is er aan de hand met ons dat het zo slecht gaat’ was zijn vraag waarop ze onmiddellijk haar schild activeerde een reageerde met ‘Hoe bedoel je dat net’, ‘Het gaat al weken slecht tussen ons’ vervolgde hij. Ze trok in de duisternis een wenkbrauw op en voelde ergernis.
“Kun je de tijdslijn verduidelijken voor me, enkele weken is wel erg vaag”. Hij aarzelde even en antwoordde “Het is sinds je terugbent uit Frankrijk”. Dat was een dikke week bedacht ze snel, hij kon toch overdrijven. Ze stak van wal, net zoals de week ervoor. Ze vertelde hem dat ze hem er reeds op had gewezen dat het te snel ging voor haar en ze geen blijf wist met de situatie. Dat ze gedurende één dikke week de verantwoordelijkheid van de relatie in zijn handen had gegeven en nu vond hij dat het slecht ging tussen hen. Wat betekende dat dan eigenlijk? Ook hun liefdesspel was er niet op verbetert in die week. Ze nam hem dat eigenlijk kwalijk, want het was voor haar een zeer belangrijke factor die haar snel kon frustreren.

Eigenlijk was ze zeer boos op hem en op het feit dat hij besloten had tot in bed te wachten om hierover te beginnen. Had hij het lef niet om haar in de ogen te kijken? Wist hij niet dat ze moe was, fysiek, mentaal, dat ze drukke weken had? Maar dat zei ze niet. Want de woorden die wel uit haar lichaam werden gekotst waren hard en bot.
Ze vroeg hem of hij uit elkaar wilde gaan, dat het geen probleem was voor haar, als hij dat wou.
Hij verstijfde naast haar en panikeerde. Neen dat bedoelde hij zeker niet, hij zag haar graag, wou haar niet kwijt, misschien drukte hij zich verkeerd uit. Hij wentelde zich in excuses en ze voelde medelijden met hem, want ze maakte het hem alweer moeilijk.

Ze concludeerde dat ze niet makkelijk was om mee samen te leven, draaide zich om en sloot haar ogen. Ze wou alleen maar slapen en vergeten.

Morgen was er een andere dag en dat zou het weer een beetje makkelijker worden.